Του Eric Mack
Το σχέδιο του Αυστραλού μεγιστάνα του χώρου των εξορύξεων Clive Palmer να δημιουργήσει τον Τιτανικό 2, μια ρέπλικα του - τραγικής μοίρας - υπερωκεάνιου που βυθίστηκε μετά από πρόσκρουση με παγόβουνο στον Βόρειο Ατλαντικό το 1912, έχει συγκεντρώσει και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας, καθώς έχει μπει σε φάση πλήρους ανάπτυξης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπερατλαντικό του ταξίδι το οποίο θα ακολουθήσει πιστά τη διαδρομή του Τιτανικού 1 θα πραγματοποιηθεί το 2022, δηλαδή 110 χρόνια μετά.
Η προσπάθεια, η ιδέα για την οποία είχε ανακοινωθεί το 2012, είχε συναντήσει ορισμένα απροσδόκητα και μεγάλα εμπόδια, ωστόσο πλέον έχει ξαναμπεί σε ράγες, με την ανακοίνωση του ονόματος του νέου διευθυντή του πρότζεκτ και τα σχέδια για τη δημιουργία γραφείων στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο Παρίσι.
Μαζί με τα πρωτοσέλιδα εντός της εβδομάδας, ήρθαν και τα πρώτα σχόλια για τις πιθανότητες που έχει ο Τιτανικός 2 να συναντήσει κατά την πορεία του παγόβουνα, τα οποία θα έχει στείλει εκεί το λιώσιμο των πάγων και η πορεία υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Δυστυχώς την τελευταία φορά που αναζήτησα στοιχεία (την Τετάρτη το πρωί) υπήρχαν αρκετά παγόβουνα στον Βόρειο Ατλαντικό και πιθανόν να υπάρχουν ακόμη περισσότερα όταν ο Τιτανικός 2 θα επιχειρήσει να επαναλάβει το ταξίδι του διάσημου προκατόχου του.
Είναι πράγματι πιθανό η ακραία υπερθέρμανση που έχουν παρατηρήσει στην Αρκτική τα τελευταία χρόνια να στείλει στην πορεία του Τιτανικού 2 μεγαλύτερους όγκους πάγου, καθώς τμήματα παγετώνων της Γροιλανδίας πέφτουν στη θάλασσα και κινούνται με κατεύθυνση προς τον νότο. Νωρίτερα εντός του 2018, τεράστιο παγόβουνο που πλησίαζε επικίνδυνα τη στεριά στην αχανή χώρα που βρίσκεται υπό το στέμμα της Δανίας οδήγησε στην εκκένωση ενός μικρού χωριού. Τον Απρίλιο του 2017, ολόκληρο "ρεύμα" εκατοντάδων παγόβουνων έφτασε στην περιοχή την οποία είχε διασχίσει ο πρώτος Τιτανικός, φθάνοντας και νοτιότερα, με την Ακτοφυλακή να συμβουλεύει τα πλοία να αποφύγουν την περιοχή.
Βεβαίως, πρέπει να σημειώσει κανείς ότι τα συστήματα και οι διαδικασίες που οδηγούν στις μετακινήσεις των παγόβουνων δεν οφείλονται αποκλειστικά στην κλιματική αλλαγή, ωστόσο ένας ορισμένος συσχετισμός σίγουρα υπάρχει.
Ασχέτως της αιτίας πάντως, τα στοιχεία δείχνουν ότι η παρουσία παγόβουνων στην ανοικτή θάλασσα του Ατλαντικού Ωκεανού έχει αυξηθεί.
Η πλέον πρόσφατη ετήσια έκθεση από το Διεθνές Παρατηρητήριο Πάγου, το οποίο ιδρύθηκε το 1914 ως απόρροια της βύθισης του Τιτανικού, τόνιζε ότι το 2017 ήταν η τέταρτη συναπτή χρονιά κατά την οποία παγόβουνα κινήθηκαν νοτίως του 48ου παράλληλου και αποτελούσαν κίνδυνο για την υπερατλαντική ναυτιλία (ή τις πολυτελείς ρέπλικες υπερωκεανίων, θα μπορούσε να προσθέσει κανείς).
Στην πραγματικότητα, ο αριθμός των παγόβουνων που διέσχισαν τη γραμμή" πέρσι ήταν μόνον κατ’ ελάχιστον μικρότερος εκείνου του 1912. Από το 1970, η τάση με όρους αριθμού παγόβουνων στην περιοχή είναι ξεκάθαρα αυξητική. Από το 2008, τρεις χρονιές ο αριθμός των παγόβουνων ξεπερνούσε εκείνον του 1912, ενώ το 1984 ο αριθμός τους ήταν διπλάσιος εκείνου της μοιραίας χρονιάς.
Πιο απλά, μην περιμένετε η κλιματική αλλαγή να διασφαλίσει μια ήρεμη και ανέφελη πλεύση στον Τιτανικό 2. Θα ένιωθα δε πολύ πιο ήσυχος από την παρουσία ενός σύγχρονου GPS, σύγχρονων μηχανημάτων επικοινωνίας και σωστικών λέμβων στο πλοίο.