της Ελευθερίας Πιπεροπούλου
Κάποτε αποτελούσαν κολοσσούς της ελληνικής ένδυσης, ονόματα που κυριαρχούσαν στις βιτρίνες και άφηναν έντονο αποτύπωμα στην εγχώρια αγορά. Σήμερα, όμως, τα ίδια αυτά brands αποτελούν παραδείγματα επιχειρηματικών ιστοριών που δεν άντεξαν στα νέα δεδομένα. Η οικονομική κρίση, οι άστοχες στρατηγικές επιλογές και σωρεία επιβαρυντικών παραγόντων οδήγησαν πολλούς ισχυρούς ομίλους στο οριστικό λουκέτο. Sprider Stores, Glou και Raxevsky –άλλοτε πρωταγωνιστές της ελληνικής αγοράς μόδας– βρέθηκαν σταδιακά στην τροχιά της εκκαθάρισης και των πλειστηριασμών.
Τα ελληνικά disaster stories
Η διαδρομή των αδελφών Γλου ξεκίνησε το 1985, όταν το πρώτο κατάστημα Glou άνοιξε τις πόρτες του στην οδό Τσαμαδού στον Πειραιά. Το 1992 ήταν χρονιά-σταθμός, με επτά νέα καταστήματα να εγκαινιάζονται, τρία εκ των οποίων στην καρδιά της Αθήνας. Δύο χρόνια αργότερα, η εταιρεία εξασφάλισε την αντιπροσωπεία της Puma στην Ελλάδα, ενώ μέχρι το 2006 το δίκτυό της αριθμούσε πάνω από 60 σημεία, έχοντας παράλληλα πατήσει πόδι σε Βουλγαρία, Αλβανία, Κύπρο και Ρουμανία.
Όμως το 2008, με την κρίση να σαρώνει την κατανάλωση, τα πρώτα σύννεφα έκαναν την εμφάνισή τους. Η πραγματική κατρακύλα ήρθε το 2010, όταν η συνεργασία με την Puma έληξε με εκκωφαντικό τρόπο: ο γερμανικός όμιλος κατηγόρησε τη διοίκηση για υπεξαίρεση, ενώ στο φως ήρθαν δεκάδες ακάλυπτες επιταγές. Μια προσωρινή ανάσα δόθηκε από την Probank του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, αλλά δεν αρκούσε. Το 2013 η Puma Ελλάς Α.Ε. εντάχθηκε στο άρθρο 99, ενώ λίγο νωρίτερα είχε συλληφθεί ο Αντώνης Γλου για χρέη προς το Δημόσιο. Το 2017 η πτώχευση ήταν πλέον γεγονός.
Ανάλογη ήταν η πορεία των Sprider Stores. Μια εταιρεία που ξεκίνησε το 1971 με μαγιό και είδη θαλάσσης, κατόρθωσε υπό την οικογένεια Χατζηιωάννου να μετατραπεί σε μία από τις μεγαλύτερες αλυσίδες λιανικής στην Ελλάδα. Με επιθετική επέκταση σε Βαλκάνια και Πολωνία, είσοδο στο Χρηματιστήριο και δεκάδες καταστήματα, η Sprider φάνταζε έτοιμη να γίνει η ελληνική "Zara". Ωστόσο, μια σειρά κακοτυχίες –από τις πυρκαγιές στη Λυκόβρυση και την Ερμού το 2008 έως τον εμπρησμό-μυστήριο στην Ανθούσα το 2012– σε συνδυασμό με τη χρηματοδοτική ασφυξία, οδήγησαν στο τέλος το 2013: το αίτημα υπαγωγής στο άρθρο 99 απορρίφθηκε και η εταιρεία ανέστειλε τη λειτουργία της.
Αλλά και η ιστορία της οικογένειας Raxevsky μοιάζει βγαλμένη από μυθιστόρημα. Με ρίζες στην τσαρική Ρωσία και παράδοση στη μόδα που ξεκινούσε ήδη από το 1953, οι τρεις αδελφές, Ελένη, Άννα και Δήμητρα, μεγάλωσαν κυριολεκτικά μέσα στο εργοστάσιο. Η Ελένη μαζί με τον σύζυγό της, Γιώργο Μουρτζούχο, ίδρυσαν το 1976 τη Raxevsky, η οποία έφτασε να διαθέτει πάνω από 50 καταστήματα. Η Δήμητρα ακολούθησε με την Mini Raxevsky, η οποία επίσης οδηγήθηκε σε κλείσιμο, ενώ η Άννα παραμένει ενεργή μέχρι σήμερα με το brand Anna Raxevsky.
"Lussile"
Για κάποιες άλλες ελληνικές εταιρείες ένδυσης, η περιπέτεια με τους πλειστηριασμούς δεν έχει ακόμη τελειώσει, παρατείνοντας τον οικονομικό τους Γολγοθά. Μία από αυτές τις εταιρείες που παραμένουν στη δίνη των πλειστηριασμών είναι η Lussile, μια ελληνική εταιρεία που το 2003 συγκαταλεγόταν μεταξύ των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας και που στα μέσα της δεκαετίας του 1990 μεσουρανούσε, παρουσιάζοντας τζίρο της τάξης των 5 εκατ. ευρώ.
Η Lussile ιδρύθηκε το 1990. Οι ιδρυτές της, αδερφοί Καμινιώτη, είχαν ξεκινήσει την επιχειρηματική τους δραστηριότητα στον χώρο του ενδύματος ήδη από το 1973 στην Αθήνα. Το πρώτο κατάστημα Lussile εγκαινιάστηκε το 1993 στη Θεσσαλονίκη, ενώ ακολούθησαν πολλά ακόμη στην Αθήνα και σε όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Ωστόσο, η κατάρρευση που έφερε στην ελληνική αγορά η πολυετής οικονομική κρίση δεν άφησε ανεπηρέαστη την εταιρεία των αδερφών Καμινιώτη, όπως και πολλές άλλες εταιρείες του συγκεκριμένου κλάδου. Η Lussile βρέθηκε αντιμέτωπη με σοβαρά προβλήματα ρευστότητας, ενώ σταδιακά ξεκίνησε να κλείνει καταστήματά της. Μάλιστα, σύμφωνα με ανακοινώσεις στο ΓΕΜΗ, η εταιρεία σήμερα λειτουργεί με διοίκηση διορισμένη από το δικαστήριο.
Στο στόχαστρο των πλειστηριασμών βρίσκονται το τελευταίο διάστημα οι κεντρικές εγκαταστάσεις της εταιρείας, που ξεκίνησαν να βγαίνουν με τιμή πρώτης προσφοράς 3.119.000 ευρώ, αλλά λόγω διαδοχικών άγονων προσπαθειών, ο πήχης έχει πλέον πέσει πλέον στα 1.871.400 ευρώ.
Το επόμενο σφυρί για τις κεντρικές εγκαταστάσεις της εταιρείας στον Κολωνό έχει προγραμματιστεί να χτυπήσει στις 24 Σεπτεμβρίου 2025. Ο πολλαπλός πλειστηριασμός, με επισπεύδουσα τη doValue, αφορά οριζόντιες ιδιοκτησίες, συμπεριλαμβανομένων 31 θέσεων στάθμευσης, που βρίσκονται σε πολυώροφη οικοδομή κτισμένη επί οικοπέδου άρτιου και οικοδομήσιμου, εκτάσεως 1.050,225 τ.μ., εντός του εγκεκριμένου σχεδίου του 4ου Δ.Δ. της περιφέρειας του Δήμου Αθηναίων, στη θέση "Κολοκυνθούς", μέσα στο 15 Ο.Τ. του άνω Δήμου και στην οδό Ηρούς, πρώην αριθ. 21 και νυν 13 Α’.
"Julia Bergovich"
Αντιμέτωπη με το σφυρί για τις εγκαταστάσεις της στη Θεσσαλονίκη βρίσκεται και η "Ενωμένα Σήματα Μόδας Ανώνυμη Εταιρεία Εισαγωγών, Εξαγωγών, Εμπορίας και Αντιπροσώπευσης Ενδυμάτων", γνωστή ως "United Fashion Brands", η οποία διαχειριζόταν τη γνωστή αλυσίδα γυναικείας ένδυσης "Julia Bergovich". Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν αναρτηθεί στο ΓΕΜΗ, η εταιρεία έχει καταθέσει αίτηση πτώχευσης από τον Ιούλιο του 2024.
Ο νέος πλειστηριασμός έχει προγραμματιστεί για τις 26 Σεπτεμβρίου 2025, και έχει επισπεύδουσα την Dovalue Greece, ενώ η τιμή πρώτης προσφοράς έχει μειωθεί στα 2.380.000 ευρώ. Το σφυρί αφορά ένα άρτιο και οικοδομήσιμο οικόπεδο, εμβαδού 2.645,19 τ.μ., μετά του επ’ αυτού κτιρίου (επαγγελματικής στέγης), αποτελούμενο από υπόγειο, ισόγειο και τέσσερις τυπικούς ορόφους, εμβαδού εκάστου ορόφου 1.200,00 τ.μ. και συνολικού εμβαδού 8.400,00 τ.μ. Το ακίνητο βρίσκεται εντός της πόλεως Θεσσαλονίκης, στην περιφέρεια του ομώνυμου δήμου και νομού, επί της οδού Γιαννιτσών.
