"Καταφύγιο" και για συντηρητικούς επενδυτές, ειδικά στην εποχή του στασιμοπληθωρισμού που αντιμετωπίζουμε, μπορεί να θεωρηθεί ο ελληνικός εφοπλισμός σύμφωνα με τον κ. κ. Διονύση Χριστοδουλόπουλο, CEO της MAN Energy Solutions Hellas Ltd, ο οποίος μεταξύ άλλων υπογραμμίζει πως η ελληνική ναυτιλία είναι πάντοτε πρωτοπόρα στην εφαρμογή καινοτόμων τεχνολογικά λύσεων οι οποίες δίνουν πραγματική ώθηση στην αξιοπλοΐα και στην περαιτέρω "οικολογική" τους απόδοση.
- Κύριε Χριστοδουλόπουλε, δεδομένου ότι η MAN Εnergy Solutions έχει ενταχθεί στο Getting to Zero, που αφορά στην ανάπτυξη πλοίων μηδενικών εκπομπών ρύπων έως και το 2030, πού βαδίζει αυτή τη στιγμή η αγορά και ποια θα είναι τα καύσιμα που θα καταναλώνει η παγκόσμια ναυτιλία μελλοντικά;
Όντως, στο μεγάλο θέμα της ναυτιλίας σήμερα, που δεν είναι άλλο από την ελαχιστοποίηση / μηδενισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, η MAN Energy Solutions έχει προχωρήσει εδώ και πολλά χρόνια σε αλλεπάλληλες έρευνες και δοκιμές σε κινητήρες πλοίων, με καύσιμα που θεωρούμε ότι έχουν μια καλή περιβαλλοντική απόδοση, όπως είναι η αμμωνία και η μεθανόλη. Η απανθρακοποίηση στη ναυτιλία σε χρονικό ορίζοντα 10-20 ετών, μπορεί να συμβεί μόνο με την απανθρακοποίηση των καυσίμων που χρησιμοποιούνται σε κινητήρες εσωτερικής καύσης. Χάρη στη διαδικασία Power-to-X, μπορούμε να παράξουμε από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας πράσινο υδρογόνο και περαιτέρω συνθετικά, κλιματικά ουδέτερα καύσιμα. Σήμερα, η ναυτική βιομηχανία αναπτύσσει ήδη κινητήρες που λειτουργούν με τέτοια καύσιμα μηδενικών εκπομπών, αλλά η απόφαση να αυξηθεί η παραγωγή πράσινου υδρογόνου και συνθετικών καυσίμων δεν είναι κάτι που μπορούν να κάνουν μόνοι οι κατασκευαστές / σχεδιαστές κινητήρων. Ως εκ τούτου, μια σαφής πολιτική στοχοθέτηση σε συνδυασμό με το κατάλληλο παγκόσμιο κανονιστικό πλαίσιο για ισότιμους όρους ανταγωνισμού, είναι οι βασικές παράμετροι για μια επιτυχημένη ενεργειακή μετάβαση στις θαλάσσιες μεταφορές. Στην ιδανική περίπτωση, όλα τα μέτρα απαιτούν μια παγκόσμια συντονισμένη προσέγγιση, κυρίως υπό την αιγίδα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού ΙΜΟ, για να αποφευχθεί ένα "συνονθύλευμα" κανονισμών με διαφορετικούς βαθμούς αυστηρότητας, καθώς αυτό θα λειτουργήσει τελικά εις βάρος εκείνων των συνεπών πλοιοκτητών και των διαχειριστών που επενδύουν ευσυνείδητα στα μέτρα αποφυγής εκπομπών CO2.
Δυστυχώς, οι κανονισμοί και οι κατευθυντήριες γραμμές που έχουν εγκριθεί από τον ΙΜΟ μέχρι σήμερα δεν είναι αρκετά μακροπρόθεσμες και στερούνται ολιστικής καθοδήγησης. Με δεδομένο ότι τα πλοία συνήθως έχουν χρόνο ζωής από 25 έως 30 χρόνια, υπάρχει αβεβαιότητα μεταξύ των πλοιοκτητών και των διαχειριστών σχετικά με το πού πρέπει να επενδύσουν για να είναι σίγουροι για τη συμμόρφωση εκπομπής αέριων ρύπων όχι μόνο το 2030 αλλά και με τα Green House Gases το 2050. Οι αποφάσεις που θα ληφθούν σήμερα θα καθορίσουν τι πλοία θα είναι στη θάλασσα τότε. Για να γινώ όμως συγκεκριμένος, ένα ρεαλιστικό σενάριο θα ήταν η παραγωγή πράσινης μεθανόλης από υδρογόνο προερχόμενο από ανανεώσιμες πήγες ενέργειας. Η συμπεριφορά της προσεγγίζει το κλασικό πετρέλαιο, διασφαλίζοντας τη διατήρηση της υπάρχουσας υποδομής αποθήκευσης και διακίνησής τους (εκτιμάται ότι η αξία των υπαρχουσών υποδομών είναι αρκετά δις ευρώ). Υπάρχουν επίσης βιοκαύσιμα που έχουν ελαχιστοποιημένο αποτύπωμα άνθρακα. Για να πετύχουμε λοιπόν το μηδενικό αποτύπωμα άνθρακα με το μικρότερο δυνατό κόστος, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη το σύνολο του κύκλου παραγωγής και διάθεσής τους και όχι την αποσπασματική τους χρήση όταν χρησιμοποιηθούν στους κινητήρες των πλοίων. Επί του παρόντος και μεσοπρόθεσμα, η ΜΑΝ Energy Solutions βλέπει το LNG (Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο) ως το καύσιμο-γέφυρα. Είναι ένα καύσιμο που πληροί σε σημαντικό βαθμό τα περιβαλλοντικά πρότυπα (NOx, SOx) και εν μέρει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
- Σε τι βαθμό η ελληνική ναυτιλία, μία από τις παγκόσμιες δυνάμεις, έχει συνταχθεί με επενδύσεις που εξασφαλίζουν καύσιμα νέας γενιάς; Βλέπετε να υπάρχει πεδίο επενδύσεων σε αυτόν τον τομέα τα επόμενα χρόνια; Περιγράψτε μας εάν θέλετε το τοπίο που διαμορφώνεται.
Η ελληνική ναυτιλία είναι πάντοτε πρωτοπόρα στην εφαρμογή καινοτόμων τεχνολογικά λύσεων, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ενώ ο ελληνικός εφοπλισμός παραδοσιακά απορροφούσε μεταχειρισμένα πλοία, τα τελευταία δεκαπέντε έτη μικρές και μεγάλες εταιρείες προχωρούν στην παραγγελία νεότευκτων πλοίων. Στα περισσότερα από αυτά τα πλοία τοποθετούνται οι τελευταίες τεχνολογικές λύσεις, δίνοντας πραγματική ώθηση στην αξιοπλοΐα και στην περαιτέρω "οικολογική" τους απόδοση. Ο ελληνικός εφοπλισμός είναι μαγνήτης κάθε είδους θεσμικών επενδυτών, τραπεζικών ιδρυμάτων, ακόμα και κεφαλαίων προερχομένων από την αγορά των κρυπτονομισμάτων. Με την κατάσταση που επικρατεί τη δεδομένη στιγμή στη ναυλαγορά και στις προβλέψεις ότι θα παραμένει σε βιώσιμα επίπεδα, μπορεί να θεωρηθεί και ως "καταφύγιο" για συντηρητικούς επενδυτές, ειδικά στην εποχή του στασιμοπληθωρισμού που αντιμετωπίζουμε. Βεβαίως και άλλες παράμετροι θα έχουν σημαντικό ρολό στην έλκυση τέτοιων επενδυτών, όπως το ESG rating , η ευκολότερη πρόσβαση στη χρηματοδότηση ή ακόμα και η απλούστευση στη συμμετοχή απλών πολίτων μέσω πλατφόρμας tokenization.
- Ποιος είναι ο ρόλος του/της CEO στη διατήρηση και ανάπτυξη των στελεχών του/της και ποιος στην προσέλκυση νέων στελεχών από την αγορά;
Πέραν των σκληρών δεικτών που ένας CEO έχει την υποχρέωση να διατηρεί σε "υγιή" επίπεδα, υπάρχει μια ακόμα πιο σημαντική παράμετρος, οι άνθρωποι που κινούν όλο το σύστημα για να επιτευχθούν οι εκάστοτε στόχοι. Εδώ δεν χρειάζονται να ειπωθούν περίπλοκα μυστικά ή δυσνόητες θεωρίες διαχείρισης προσωπικού και ηγεσίας. Ένας CEO πρέπει να διακρίνεται για το κύρος του και να ενστερνίζεται τις οικουμενικά αποδεκτές αρχές και αξίες πάνω στις οποίες δομείται κάθε αναπτυγμένη κοινωνία, λειτουργώντας ο ίδιος ως πρότυπο δικαιοσύνης, εντιμότητας, αξιοκρατίας, εργατικότητας, ομαδικότητας, αλληλεγγύης κ.λπ. Αυτά είναι τα πλέον βασικά συστατικά για να προσελκύσεις και να διατηρήσεις ικανά στελέχη.
Στην πράξη, ωστόσο, ο κάθε CEO θα χρειαστεί να επιδείξει και να αποδείξει τις ικανότητές του, το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένος, να λύσει προβλήματα, να συνεργαστεί και να εμπνεύσει. Μέχρι ενός ορίου αυτά κατακτώνται με σπουδές, μελέτη και πρακτική εξάσκηση, αλλά από ένα σημείο και έπειτα ο CEO εφαρμόζει εμπειρία. Και η εμπειρία, δυστυχώς ή ευτυχώς, αποκτάται μόνο με εμπειρία.
- Ένα νέο στέλεχος που έχει τη φιλοδοξία να γίνει CEO, τι θα το συμβουλεύατε;
Απαραίτητο συστατικό για όποιον επιθυμεί να ακολουθήσει στελεχιακή καριέρα είναι να διέπεται από τις αρχές που αναφέραμε προηγουμένως, από επαγγελματική ηθική, ακεραιότητα και διαφάνεια. Έχοντας αυτά τα χαρακτηριστικά,όμως, δεν είναι βέβαιο ότι θα ανέλθει στις ανώτερες βαθμίδες ενός οργανισμού. Πιστεύω ότι η κατάκτηση μιας θέσης CEO είναι το αποτέλεσμα της επέλασης πολλών παραγόντων. Οι σπουδές, η παιδεία και η κουλτούρα, το εμπειρικό υπόβαθρο, το περιβάλλον που δραστηριοποιείται, οι ευκαιρίες που του δίνονται, η τύχη, όλοι αυτοί και άλλοι παράγοντες μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά στην ανέλιξη ενός εργαζομένου. Όμως, το πλέον σημαντικό είναι να τολμά, να αγωνίζεται, να πείσει τον εαυτό του ότι όλα είναι εφικτά, να μην απογοητεύεται από τις αποτυχίες και να "ονειρεύεται ξύπνιος". Τόσο απλά, αλλά τόσο ουσιαστικά.
